गजल

– लेखनाथ अर्याल
काशी जान कुतीको बाटो नहेर
अहिले अन्त पढाइको साटो नहेर

कागले कान लग्यो भन्दै त्यतै नदौड
स्वदेश छोडी विदेशको माटो नहेर

आफ्नो आङ्गमा देखिन्न भैंसी हिंडे पनि
अरुहरुको जुम्राजत्रो टाटो नहेर

विगतको चिन्ताले चिता पुर्याउँछ
बसिसकेको घाउको खाटो नहेर

उम्रिदै तीन पात बिग्रेलाउ नि फेरि
पढ्दापढ्दै प्रेम गर्ने पाटो नहेर ।